Icoon van de vrouwelijke verleiding: Femme Fatale Marlene Dietrich in Der Blaue Engel

Abstract

Waren het regisseur Josef Von Sternberg’s keuzes voor de mise-en-scène die Dietrich voor de kijker tot het ultieme icoon van de verleiding hebben gemaakt of was Dietrich’s succes als 'Lola Lola' in Der Blaue Engel vooral te danken aan haar eigen acteertechnieken, haar mimiek en haar lichaamsbewegingen? Was Dietrich in de rol van Lola Lola zoals Von Sternberg zei ‘een reflectie van hemzelf’ of was Dietrich zo succesvol in de als Lola Lola omdat die rol haar op het lijf geschreven was? In dit artikel wordt nader geanalyseerd wat de beeldvorming van het filmpersonage Lola Lola in de ogen van de toeschouwer het meeste heeft geconstrueerd: de regie van Von Sternberg of het acteerwerk van Dietrich zelf.