Goochelen & Gender: Genderrepresentatie in de Nederlandse Jeugdfilm Het Geheim

Abstract

Dit onderzoek richt zich op de representatie van gender in de Nederlandse jeugdfilm, en analyseert hierbij specifiek de film Het Geheim (2010). Aansluitend op zowel het film discours als het Gender Studies discours, dient dit onderzoek als eerste stap in het vullen van de lacune die aanwezig is rond onderzoek van genderrepresentatie in Nederlandse jeugdfilms. Het onderzoek baseert zich op het idee uit de Gender Studies dat gender een sociaal construct zou zijn, en gaat hierbij uit van De lauretis’ argumentatie dat gender geconstrueerd wordt door onder andere representatie in media. Met behulp van Thompson’s neoformalistische benadering wordt er in dit onderzoek gekeken naar hoe de stilistische elementen in de film bepaalde gegenderde posities construeren voor de hoofdpersonages Ben, zijn vriendin Sylvie en zijn vader Koos. De analyse wordt uitgevoerd aan de hand van theorieën van Mulvey; Segrave, McDowell & King III; en Finklea. Bovendien wordt er onderzocht of er een ontwikkeling te zien is in deze positie door de film heen, om vervolgens aan te tonen op welke wijze er dominante ideologieën aanwezig zijn achter de representatie van gender. Uit de analyse komt naar voren hoe Ben door de film heen ontplooit van onzekere en onhandige “New man” (gevoelig, het subject dat bekeken wordt) net als zijn vader Koos, tot een bekwame “Old man” (die meer kennis en macht heeft dan anderen, die anderen mag bekijken). Koos, die eveneens begon in een “New man” positie, eindigt echter in dezelfde “New man” positie, maar weet wel een hogere positie te houden dan de vrouwelijke personages om hem heen. Tot slot verandert Sylvie juist van subject tot object, van meisje dat zeggenschap probeert te behouden ondanks de verwachtingen rondom haar vrouwelijke gender, tot een meisje dat zich vrijwillig bekeken laat worden en haar verwachte passieve, exhibitionistische positie inneemt.