Het politieke debat over de onafhankelijkheid van Suriname: Onderzoek naar de invloed van de progressieve en conservatieve idealen en thema’s van de jaren zeventig op het politieke debat over de onafhankelijkheid van Suriname tussen 1973 en 1975

Abstract

Eind jaren zestig en begin jaren zeventig werd Nederland overspoeld door een golf van progressieve hervormingsgezindheid. Er was sprake van een verandering in sfeer en mentaliteit. Dit culmineerde zich in het aantreden van het progressieve kabinet-Den Uyl in 1973. Hoewel werd verwacht dat dit progressieve kabinet een startschot zou zijn voor radicale hervorming van de maatschappij, bleek dit in de praktijk niet zo te zijn. Naast een progressieve stroming was er in de jaren zeventig namelijk ook sprake van een conservatieve stroming, die eveneens wortelde in de jaren zestig. Deze won gedurende dit decennium aan sterkte en bleek aan het eind van de jaren zeventig dominant te zijn. In het politieke debat over de onafhankelijkheid van Suriname zijn de idealen en thema’s van deze twee stromingen te herkennen. Als het gaat over de onderwerpen migratie en ontwikkelingshulp werd bij de positiebepaling vaak gebruik gemaakt van progressieve of conservatieve elementen. Ook kwam het koloniale verleden van Nederland en Suriname kort aan bod, hoewel dit thema vaak ontbrak in de politieke discussie. Toch is het niet zo dat dit een tweestrijd was tussen verschillende idealen en thema’s. In het politieke debat voerden inhoudelijke onderwerpen de boventoon. Hoewel deze onderwerpen voor het politieke debat belangrijk waren, bevatten deze meestal buiten de thema’s migratie en ontwikkelingshulp geen progressieve of conservatieve elementen. Als dit wel het geval was, werden de idealen en thema’s gebruikt als ondersteuning en niet als basis van een argument. Het politieke debat over de onafhankelijkheid van Suriname tussen 1973 en 1975 moet niet worden gezien als een strijd tussen verschillende ideologische bewegingen. Beiden hebben invloed gehad op dit politieke debat, maar voerden nooit de boventoon.