De blauwdruk van de Apartheid: Hoe de Tweede Boerenoorlog identiteit en rassenscheiding heeft vormgegeven in Zuid-Afrika
Summary
De Apartheid staat alom bekend als het symbool van de rassenscheiding in Zuid-Afrika,
terwijl de Tweede Boerenoorlog zich veelal in de obscuriteit bevindt. Opvallend,
aangezien de Tweede Boerenoorlog het fundament van het Apartheidsregime is en het
conflict het hedendaagse Zuid-Afrika nog steeds beïnvloedt. Deze scriptie onderzoekt
de invloed van de geweldsomslag in de Tweede Boerenoorlog op raciale en nationale
identiteit in Zuid-Afrika van 1899 tot 1913, een onderwerp dat pas na het einde van het
kolonialisme en de Apartheid is opgepakt door historici.
Halverwege 1900 sloeg de Boerenoorlog om van een conventionele oorlog naar
een guerrillaoorlog. Deze overgang in oorlogsvoering veranderde ook de
geweldsvormen. De Engelse counter-guerrillatactieken met de verschroeide aarde,
interneringskampen en blokhuizen hadden blijvende gevolgen voor de Boerse
samenleving en resulteerden in het volledig tot wasdom komen van het
Afrikanernationalisme. Tegelijkertijd emancipeerde de zwarte bevolking door de
toenemende participatie in de guerrillafase en ontstond hieruit het zwart nationalisme.
Om de Boeren na de oorlog te binden in een gezamenlijk bestuur, gebruikten de
Engelsen het wit nationalisme als natievormingsinstrument. De door het guerrillageweld
verhardde anti-Britse Afrikanernationalisme werd zo onklaar gemaakt, doordat de
Engelsen inspeelden op de eeuwenoude Boerse angst voor zwarte dominantie. Uit dit
beleid ontsproot steeds verdere segregatie en uiteindelijk het Apartheidsregime. Raciale
en nationale identiteit raakten nog meer verweven in Zuid-Afrika en de grenslijn tussen
wit en zwart verhardde, wat tot op de dag van vandaag doorwerkt.