De Werking van Performance Personae en Characters in The Rolling Stones Rock and Roll Circus

Abstract

De academische disciplines die zich bezighouden met de bestudering van theatervormen en de bestudering van muziek zijn over het algemeen van elkaar gescheiden, terwijl deze beide kunstvormen aan elkaar gerelateerd zijn op het gebied van performance. De wetenschapper Philip Auslander, die zich met performance studies bezighoudt, meent dat hierdoor een blinde vlek ontstaat rondom het onderwerp van muzikale performances en performers. In dit onderzoek vindt een verkenning van het wetenschappelijk discours rondom muzikale performance plaats. Daarnaast lever ik via dit onderzoek een bijdrage aan dit discours, door de blinde vlek waar Auslander van spreekt, te verkennen en in te vullen. Dit gebeurt in de vorm van een performance analyse van een aantal van de muzikale optredens uit de concertfilm The Rolling Stones Rock and Roll Circus. Deze film, die werd opgenomen in 1968 en uitgebracht in 1996, bestaat uit een optreden van The Rolling Stones en verschillende gastoptredens van andere prominente artiesten uit de Britse muziekwereld. Voor deze analyse maak ik een selectie van enkele muzikale performances uit de film, die ik zal onderzoeken met behulp van het in Auslanders werk voorgestelde analysemodel. Dit model wordt beschreven in zijn artikel “Performance Analysis and Popular Music: A Manifesto.” Het bestaat uit drie lagen waarop een muzikale performance zich afspeelt: de performer als echte persoon, het “performance persona” van de performer, waarmee wordt gedoeld op de performer in de rol van performer en ten slotte het character, waarmee wordt gedoeld op de in een liedtekst geïmpliceerde verteller of personages. Deze concepten en verschillende strategieën die kunnen worden ingezet om deze vorm te geven, worden besproken in een analyse van de performances in Rock and Roll Circus van Jethro Tull, The Who, de supergroep The Dirty Mac en The Rolling Stones.