Woorden voor ongedefinieerde hoeveelheden: Een scriptie over de status van woorden voor ongedefinieerde hoeveelheden en indexicals

Abstract

In deze scriptie verdedig ik dat het aanwijzen niet in alle gevallen bij woorden voor ongedefinieerde hoeveelheden de content bepaalt. Door David Kaplan worden character en content binnen de betekenis van woorden en zinsdelen onderscheiden. Bij een aantal woorden verschilt deze content per context, terwijl de talige afspraken hetzelfde blijft. Termen waarvoor dit ook geldt heten indexicals. Kaplan onderscheidt twee soorten indexicals: pure indexicals waarbij de content direct bepaald wordt door de context en true demonstratives. Bij true demonstratives, zoals ‘die’ en ‘dat’, is een extra contextuele factor nodig om te bepalen wat de content is. Volgens Kaplan is deze contextuele factor de handeling van het aanwijzen. Na de voorgaande begrippen en theorieën verder te hebben uitgewerkt in de inleiding verdedig ik in het eerste hoofdstuk dat woorden voor ongedefinieerde hoeveelheden indexicals zijn en geen pure indexicals. Daarna werk ik in het tweede hoofdstuk uit waarom het aanwijzen niet in alle gevallen de content bepaalt bij woorden voor ongedefinieerde hoeveelheden. Vervolgens onderzoek ik in het derde hoofdstuk wat mogelijke vervolgstappen kunnen zijn om te komen tot een positieve claim over de bepalende contextuele factor voor deze termen.