Een retorische analyse van Al Gore's An Inconvenient Truth

Abstract

In dit onderzoek wordt een retorische analyse gedaan van Al Gore’s documentaire AN INCONVENIENT TRUTH. In dit onderzoek zal een grondig beeld worden geschetst van de retoriek binnen deze documentaire, grondiger dan voorgaande onderzoeken hebben gepoogd te doen. Deze analyse dient als casestudy om een overzicht van de retorische elementen die gebruikt worden, binnen het genre ecocinema, te construeren. De analyse is gebaseerd op theoretische concepten van Bill Nichols die hij heeft afgeleid van de klassieke retorica. De concepten die hier gebruikt worden zijn onderdelen van Nichols’ concept van voice. Deze verdeelt hij onder in invention, arrangement, style, memory en delivery. Uit deze theoretische concepten is een analysemodel opgesteld, dat vervolgens gebruikt wordt om de documentaire te analyseren. Uit deze analyse blijkt dat AN INCONVENIENT TRUTH veel en afwisselend gebruik maakt van de verschillende constructies van bewijs die Nichols aanvoert. Dit maakt de documentaire volgens de theorie van Nichols een sterk retorisch stuk. De retorische strategieën worden ingezet om het publiek duidelijk te maken dat zij verantwoordelijk zijn voor het wereldgrote probleem dat in de documentaire uiteengezet wordt, namelijk het broeikaseffect. AN INCONVENIENT TRUTH tracht door middel van deze retorische strategieën het publiek te activeren om actie te ondernemen tegen dit probleem. Behalve dat het probleem van het broeikaseffect en de verantwoordelijkheid van het publiek hiervoor binnen de documentaire worden benadrukt, ligt de focus ook veelal op Al Gore zelf. De documentaire lijkt eveneens een poging om Al Gore, een politicus met een beschadigd imago, weer aanzien te geven en hem te construeren als redder in nood.