Porno op 't internet toegankelijk voor kinderen: Is dat wel zo logisch? - Een kwalitatief onderzoek naar regulering van pornografie in het Nederlandse internetlandschap door middel van de invoer van een pornofilter.

Abstract

Deze masterscriptie richt zich op regulering van het Nederlandse internetlandschap door middel van een pornofilter. Toegang van kinderen tot het internet is onlosmakelijk verbonden met het digitale tijdperk, waardoor zij gemakkelijk in aanraking kunnen komen met mogelijk schokkend materiaal. In het Verenigd Koninkrijk is daarop ter bescherming van het kind een pornofilter ingevoerd. De pornofilter is een fenomeen dat reden is voor debatten over netneutraliteit, cybercensuur en privacy, en die in dit onderzoek gecombineerd worden met Nederlandse burgers. De hoofdvraag luidt als volgt: Welke rol spelen cybercensuur, netneutraliteit en privacy volgens Nederlandse ouders en kinderen van 12-16 jaar bij de afweging om internettoegang van kinderen van 12 tot 16 jaar te reguleren door middel van een pornofilter? De basis van dit onderzoek betreft een literatuurstudie, waaruit blijkt dat privacy het recht van een individu, groep of een instituut is om beslissingen te nemen, een eigen persoonlijke ruimte te hebben, verdere communicatie van vastgenomen gebeurtenissen te verbieden, en de toegang tot persoonlijke informatie te beperken (Khosrow-Pour, 2013). De digitale invloeden zijn hierop van toepassing. Hoewel cybercensuur (Schell, 2014) en netneutraliteit (Wu, 2003) los staan van privacy, kan cybercensuur niet los gezien worden van netneutraliteit. Hoewel er uitzonderingen zijn binnen de wetgeving van netneutraliteit, die de ruimte geven om veiligheid te bieden (Van Eijck, 2011), blijkt een pornofilter ter bescherming van het kind online, strijdig te zijn met netneutraliteit. De ‘sensitizing concepts’ uit de literatuurstudie bieden de basis voor het empirisch onderzoek. Hierbij is gekozen voor kwalitatief onderzoek door middel van semigestructureerde interviews. Deze onderzoeksmethode biedt respondenten de mogelijkheid om voorbeelden te geven en geeft de onderzoeker tevens de optie om door te vragen (Boeije, 2008). De belangrijkste resultaten uit de empirie laten zien dat de respondenten cybercensuur, in de vorm van een pornofilter ten behoeve van de veiligheid van kinderen online, accepteren. Hierbij geldt dat netneutraliteit van ondergeschikt belang is als het op de bescherming van kinderen tegen ‘x-rated content’ aankomt. Inbreuk op de privacy van kinderen is hierbij niet van toepassing, daar kinderen zelf nog bepalen wat zij op het internet plaatsen. Een mate van controle op hetgeen zij te zien krijgen is niet ongewenst. Uit de resultaten kan geconcludeerd worden dat volgens Nederlandse ouders en kinderen de rol van netneutraliteit en privacy op de invoer van een pornofilter minimaal is. Cybercensuur is wel van toepassing, maar wordt door ouders en kinderen geaccepteerd zo lang de overheidsbemoeienis beperkt is en het kind online bescherming krijgt. Regulering van het Nederlandse internetlandschap is daardoor aan te raden voor de overheid. Trefwoorden: pornografie, x-rated content, netneutraliteit, cybercensuur, privacy, Nederland