De institutionalisering van street art in Nederland
Summary
Vandaag de dag is er veel museale belangstelling voor street art, een oorspronkelijk ‘anti-institutionele’ kunstvorm die voor de museumcontext is vertaald naar schilderijen van spuitverf op doek, gemaakt door graffiti-artists die ook op straat werken of werkten. De eerste Nederlandse museumtentoonstelling met zulk werk, getiteld ‘Graffiti’, vond al in 1983-84 plaats in Museum Boijmans van Beuningen en aansluitend het Groninger Museum. Ondanks negatieve reacties is sindsdien de museale interesse in street art-geïnspireerde kunst gegroeid. De kunstvorm lijkt van een anti-institutionele beweging een geïnstitutionaliseerde kunststroming te zijn geworden, net als in de jaren zeventig en tachtig geschiedde met land art en institutionele kritiek. Deze twee stromingen blijken echter minder anti-institutioneel dan street art, aangezien deze kunstenaars nooit écht de instituties ontvluchtten; de institutionele kaders worden geconstitueerd door iedereen die in het kunstveld werkzaam is, inclusief kunstenaars. Bij street art is wel sprake van echte institutionalisering, omdat in dit geval niet-kunst is verheven tot kunst, en ‘kladderaars’ tot kunstenaars.