De Mens is de Maatstaf: Een analyse van de historische en filosofische verwevenheid van Verlichtingsfilosofie en Environmental Ethics.
Summary
In dit paper wordt een vergelijkende discoursanalyse gedaan van enkele prominente werken binnen verlichtingsfilosfie en Environmental Ethics. Uit deze analyse blijkt dat de behandelde milieufilosofen, ondanks hun strijd tegen verlichtingsantropocentrisme, zelf niet aan antropocentrische denkbeelden kunnen ontsnappen omdat ze gebruik maken van de filosofie van enkele prominente verlichtingsfilosofen. Een mogelijke verklaring voor de epistemologische connecties tussen verlichtingsfilosofie en Environmental Ethics wordt geboden door Michel Foucaults theorie over waarheidsregimes. Ook milieufilosofen zijn gebonden aan het (antropocentrische) waarheidsregime dat in westerse maatschappijen dominant is en zijn wortels heeft in de Verlichting. Dit paper biedt voor het eerst een Foucauldiaanse verklaring voor de reeds eerder besproken gebondenheid van Environmental Ethics aan verlichtingsfilosofie.