Dubbeltjes worden nooit kwartjes Een kritische behandeling van Gregory Clarks nieuwe methode om sociale mobiliteit te meten
Summary
Deze scriptie onderzoekt de betrouwbaarheid van de conclusies over intergenerationele sociale mobiliteit die Gregory Clark trok op basis van een nieuwe, door hem ontworpen methode. Brekend met de onderzoekers voor hem, volgde Clark achternamen in de tijd om sociale mobiliteit te meten. Hij concludeerde dat de graad van intergenerationele sociale mobiliteit veel lager ligt dan tot nu toe werd aangenomen. Alle samenlevingen die hij onderzocht, met zeer verschillende sociale structuren, waren redelijk immobiel te noemen. Om deze conclusie op betrouwbaarheid te testen, heb ik zijn onderzoek voor de provincie Utrecht herhaald en heb ik vervolgens zijn methode kritisch bekeken. Mijn empirische onderzoek bevestigde Clarks conclusies, maar was aanleiding voor kritiek op zijn methode. Clark deelde de samenleving op een problematische manier in in groepen, waardoor niet alle achternamen die hij gebruikte genoeg informatie verschaften over de sociale status van individuen. Het deel van zijn conclusie dat over elites gaat en het deel dat over duidelijk gestratificeerde samenlevingen gaat, is zeer betrouwbaar. Het deel van zijn conclusie dat over onderklassen handelt is echter onbetrouwbaar. Meer onderzoek, voornamelijk naar stratificatie en de identificatie van achternamen is nodig om met Clarks methode betrouwbare conclusies over intergenerationele sociale mobiliteit te kunnen trekken.