Brengt tweetaligheid een voordeel ten opzichte van eentaligheid bij het leren van een additionele taal? Een onderzoek gebaseerd op syntactische ambiguïteit in het Italiaans.
Summary
Dit onderzoek is uitgevoerd omwille van het afstuderen op de Bachelor Taalwetenschap aan
de Universiteit Utrecht en is gerealiseerd tijdens het temporeel studeren in Siena, Italië, via
het uitwisselingsprogramma ‘Erasmus’.
Het onderzoek is gewijd aan het onderzoeksdomein van meertaligheid en analyseerde de
mogelijke voordelen van tweetaligheid ten opzichte van eentaligheid in het leren van een
additionele taal. Op basis van eerder onderzoek van onder meer Bialystok (2001) is verwacht
dat tweetaligen beter zouden scoren, gezien zij onder andere over een verondersteld beter
metalinguïstisch bewustzijn beschikken. Eentalige studenten en tweetalige studenten die
recent de Italiaanse taal hebben geleerd hebben geparticipeerd in dit onderzoek. Zij hebben
deelgenomen aan twee syntactische experimenten, die gebaseerd zijn op het detecteren van
ambiguïteit. Tweetaligen zijn verondersteld beter te zijn in deze syntactische vaardigheid
(Galambos & Hakuta, 1988). Een Translation Task bevatte 5 ambigue testzinnen in het
Italiaans, die de participanten moesten vertalen in het Engels. Ook is de tijd die zij nodig
hadden om iedere zin te vertalen opgemeten. Een Picture Naming Task bevatte afbeeldingen
met de weergaven van beide interpretaties van 3 ambigue testzinnen. De participanten
moesten in dit experiment kiezen uit antwoorden op een meerkeuzevraag over deze
afbeeldingen. De tweetalige groep neigde hoger en sneller te scoren dan de eentalige groep,
maar dit verschil bleek niet significant te zijn. De gevonden resultaten ondersteunen de
hypothese niet. Er zijn echter een aantal verklaringen, zoals het aantal participanten en een
paar gebreken in de experimenten, te noemen waarom de resultaten niet het verwachtte
patroon hebben vertoond.