Brengt tweetaligheid een voordeel ten opzichte van eentaligheid bij het leren van een additionele taal? Een onderzoek gebaseerd op syntactische ambiguïteit in het Italiaans.

Abstract

Dit onderzoek is uitgevoerd omwille van het afstuderen op de Bachelor Taalwetenschap aan de Universiteit Utrecht en is gerealiseerd tijdens het temporeel studeren in Siena, Italië, via het uitwisselingsprogramma ‘Erasmus’. Het onderzoek is gewijd aan het onderzoeksdomein van meertaligheid en analyseerde de mogelijke voordelen van tweetaligheid ten opzichte van eentaligheid in het leren van een additionele taal. Op basis van eerder onderzoek van onder meer Bialystok (2001) is verwacht dat tweetaligen beter zouden scoren, gezien zij onder andere over een verondersteld beter metalinguïstisch bewustzijn beschikken. Eentalige studenten en tweetalige studenten die recent de Italiaanse taal hebben geleerd hebben geparticipeerd in dit onderzoek. Zij hebben deelgenomen aan twee syntactische experimenten, die gebaseerd zijn op het detecteren van ambiguïteit. Tweetaligen zijn verondersteld beter te zijn in deze syntactische vaardigheid (Galambos & Hakuta, 1988). Een Translation Task bevatte 5 ambigue testzinnen in het Italiaans, die de participanten moesten vertalen in het Engels. Ook is de tijd die zij nodig hadden om iedere zin te vertalen opgemeten. Een Picture Naming Task bevatte afbeeldingen met de weergaven van beide interpretaties van 3 ambigue testzinnen. De participanten moesten in dit experiment kiezen uit antwoorden op een meerkeuzevraag over deze afbeeldingen. De tweetalige groep neigde hoger en sneller te scoren dan de eentalige groep, maar dit verschil bleek niet significant te zijn. De gevonden resultaten ondersteunen de hypothese niet. Er zijn echter een aantal verklaringen, zoals het aantal participanten en een paar gebreken in de experimenten, te noemen waarom de resultaten niet het verwachtte patroon hebben vertoond.