Museumrepresentaties van een multiculturele minderheid - Een onderzoek naar de representatie van de Surinaamse gemeenschap in het Nederlandse museumwezen van het laatste decennium

Abstract

Theoretici van de new museology zien musea als sociale instituten, die hun uiterste best moeten doen verschillende multiculturele gemeenschappen meer te integreren in het museum. Ze zijn er namelijk van overtuigd dat één van de hoofddoelen van het museum is om verschillende multiculturele gemeenschappen in het land te representeren en dienen. Kritiek die vaak geleverd wordt op het – soms ietwat voortvarende – doel van de new museology met betrekking tot de representatie van communities is dat – met name het antropologische museum – toch altijd een (neo)koloniaal instituut zal blijven, dat boven de multiculturele communities blijft staan. Daarnaast: is het ideaal van het representeren van een multiculturele gemeenschap niet veel te romantisch? Want is een gemeenschap wel dermate homogeen dat een representatie passend en kloppend is voor de gehele gemeenschap? Hoe musea in Nederland zijn omgegaan met de praktijk en problemen rond dit ideaal van de new museology wordt onderzocht door specifiek de representatie van één multiculturele community, de Surinaamse gemeenschap, door verschillende Nederlandse musea in het laatste decennium te bestuderen. Vier tentoonstellingen van achtereenvolgens het Rijksuseum Volkenkunde, het Nederlands Openluchtmuseum het Haags Historisch Museum en het Tropenmuseum vormen de kern van deze scriptie.