Doodgaan: iets minder uitzichtloos als het mag. Een retorische analyse van Euthanasie De Movie

Abstract

In dit eindwerkstuk wordt antwoord gegeven op de vraag: Hoe construeren retorische middelen binnen de BOOS documentaire EUTHANASIE DE MOVIE een perspectief op euthanasie bij jongeren? Om deze vraag te kunnen beantwoorden, vertrek ik vanuit de theorie van Bill Nichols, een sleutelauteur op het gebied van documentaires. Nichols betoogt dat documentaires geen reproducties, maar representaties van de werkelijke wereld zijn. Documentaires construeren volgens Nichols een perspectief op de werkelijke wereld door middel van retorische middelen. Daarnaast beschrijft Nichols dat elke documentaire een voice heeft. Dit concept wordt gezien als het perspectief van de documentairemaker op de kwestie die hij toont binnen zijn film. Door middel van deze theorie zal ik een retorische analyse uitvoeren op de documentaire EUTHANASIE DE MOVIE. Binnen deze documentaire deelt het team van BOOS hun perspectief op euthanasie bij jongeren door het volgen van twee personages die beide een euthanasiewens hebben. In mijn analyse bestudeer ik drie retorische middelen vanuit de klassieke retorica, namelijk arrangement, style en invention. In EUTHANASIE DE MOVIE worden twee jonge hoofdpersonages gevolgd die beide euthanasie willen krijgen. Het team van BOOS laat een evenwichtig perspectief op euthanasie zien door verschillende standpunten, emoties en problemen binnen het proces van euthanasie aanvragen te belichten. Door twee verschillende ziektebeelden als gelijken weer te geven worden beide kanten van het debat rondom euthanasie vertegenwoordigd. Dit wordt versterkt door de stemmen van verschillende deskundigen die de vragen die opkomen gedurende de documentaire duidelijk beantwoorden en behapbaar maken. Uit mijn retorische analyse blijkt dat het team van BOOS verschillende retorische middelen gebruikt om een evenwichtige representatie van euthanasie neer te zetten en de kijker wil overtuigen dat euthanasie bij jongeren niet als zwaar gezien moet worden, maar als vredige dood.