Nooit te oud om te leren? Een onderzoek naar het leren van vijftigplussers.

Abstract

In dit onderzoek naar het leren van vijftigplussers is een onderscheid gemaakt tussen de factoren die van invloed zijn op het kunnen leren (aanbod van formele trainingen) en het willen leren van vijftigplussers (motivatie om een formele training te volgen) die werken bij een gemeente (N=121). De gepercipieerde aanwezigheid van stereotypen, de betrokkenheid van een leidinggevende, het ondernemen van eigen initiatieven tot ontwikkeling en de tijd die een vijftigplusser in zijn huidige functie werkt hangen volgens dit onderzoek samen met het aanbod van trainingen aan vijftigplussers. Dit zijn daarmee factoren die samenhangen met het kunnen leren van vijftigplussers. Ook komt uit de resultaten naar voren dat er een redelijk sterke negatieve samenhang is tussen perspectivische obsoletie en het aanbod van trainingen aan vijftigplussers. Het opleidingsniveau, de houding van een vijftigplusser ten opzichte van leren, de betrokkenheid van de leidinggevende, intrinsieke en extrinsieke motivatiefactoren en het ondernemen van eigen initiatieven blijken in dit onderzoek factoren te zijn die samenhangen met de motivatie van een vijftigplusser, die werkzaam is bij een gemeente, om een formele training te volgen. In de theorie komen ook andere factoren en samenhangen naar voren die met dit onderzoek niet kunnen worden bevestigd. Naast het willen en kunnen leren heeft de vragenlijst in dit onderzoek ook gevraagd naar de leerstijl en de voorkeur voor bepaalde werk- en trainingsvormen van vijftigplusser. De leerstijl 'bezinner' is in dit onderzoek de meest geprefereerde leerstijl en de vijftigplussers leren het liefst met de collega's: intervisie en groepstraining hebben de grootste voorkeur.