Een schoorsteen van 1800 meter hoog

Abstract

Studenten en leerlingen maken bij de exacte vakken vaak fouten bij berekeningen. Soms ontstaan hierdoor onzinnige en onrealistische antwoorden. Hoe komt het dat onrealistische antwoorden soms worden opgeschreven zonder dat de student of de leerling zelf inziet dat het niet kan kloppen? Hoe kan het dat studenten denken dat een televisie een elektrisch vermogen heeft van 6000 Watt? De literatuur geeft verschillende verklaringen, de rekenmachine is de boosdoener, het veranderende rekenonderwijs is de oorzaak of het komt doordat studenten niet worden gestimuleerd hun intuïtie op dat vlak te ontwikkelen. In dit artikel wordt bij docenten die in opleiding zijn voor de schoolvakken natuur- en scheikunde onderzocht hoe goed ze kunnen schatten en tevens wordt onderzocht of zij behoefte hebben aan instructie zodat ze beter leren schattingen te maken. Verder wordt onderzocht in hoeverre de lerarenopleiding het ‘’schattend rekenen’’’ behandeld en wat lerarenopleiders van dit onderwerp vinden. Een van de belangrijkste conclusies van dit artikel is dat lerarenopleiders in de exacte vakken samen met hun studenten meer aandacht zouden kunnen besteden aan het aanleren van methoden om antwoorden in te schatten. Studenten hebben hier behoefte aan en geven aan dat ze hierin graag ondersteund worden. Naar aanleiding van deze en andere conclusies worden een aantal aanbevelingen gedaan die ervoor zouden kunnen zorgen dat het onderwijs anders wordt ingericht zodat in de toekomst misschien minder studenten en leerlingen onrealistische antwoorden klakkeloos opschrijven.