De Kinderrechter en de Pedagogische Opgaven binnen het Nederlandse Jeugdstrafrecht
Summary
Inleiding Dit onderzoek gaat over de pedagogische opgaven van de kinderrechter gericht op de participatie en beleving van de jeugdige verdachte en diens ouders tijdens de jeugdstrafzitting. Een soepel contact en een goed begrip tijdens de zitting dragen mogelijk bij aan een positieve emotionele beleving, cognitieve beleving en actieve participatie tijdens de zitting. Methode Er zijn in de rechtbank te Haarlem met behulp van observatielijsten twintig strafzittingen van jeugdige verdachten tussen de 12 en 18 jaar geobserveerd. Tevens zijn er bij de jeugdige verdachten elf semi-gestructureerde interviews afgenomen, en bij de ouders tien. Resultaten De kinderrechters maken over het algemeen goed contact met de jeugdige verdachten. Met betrekking tot het contact met de ouders komt naar voren dat de kinderrechters een geïnteresseerde houding aannemen tegenover het verhaal van de ouders, maar dat een serieuze reactie op het verhaal vaak ontbreekt. Betreffende het begrip tijdens de zitting wordt er door de kinderrechter weinig uitleg gegeven over de procedure en de rol en functie van aanwezigen. Het begrip van de jeugdige verdachten wordt wisselend getoetst, en bij de ouders bijna niet getoetst. Er wordt weinig vakjargon gebruikt. Met betrekking tot de cognitieve en emotionele beleving komt naar voren dat zowel de jeugdige verdachte als diens ouders de zitting over het algemeen positief beleefd hebben. Conclusie De kinderrechter bevordert de participatie van de jeugdige verdachte, wat mogelijk bijdraagt aan een positieve cognitieve en emotionele beleving. Met betrekking tot de participatie van ouders kan de kinderrechter meer aandacht besteden aan de actieve betrokkenheid tijdens het proces. Kernwoorden: Jeugdstrafzitting, kinderrechter, jeugdige verdachte, ouders, participatie, begrip, contact, cognitieve beleving, emotionele beleving.