Schepper en zoon. Het functioneren van Bijbel en christendom in 'Specht en zoon' van Willem Jan Otten en Ottens plaats in de christelijk-literaire traditie.

Abstract

Willem Jan Otten baarde opzien toen hij zich openlijk tot het katholicisme bekeerde. Ook in zijn werk bleef die ommekeer niet onopgemerkt. Maar is Otten door zijn bekering een christelijk auteur geworden? Deze vraag wordt onderzocht aan de hand van een interpretatie van 'Specht en zoon' (2004). Deze roman wordt vergeleken met de romans 'Mystiek lichaam' van Frans Kellendonk en 'Als een pleister van de rauwe huid' van Mance ter Andere. Alle drie de auteurs verwerken bijbelteksten en christelijke thema's in hun roman, maar wel op een heel verschillende manier. Voor het beantwoorden van de vraag of Willem Jan Otten in 'Specht en zoon' een christelijk auteur is, is ook de vraag van belang welke institutionele aspecten hierbij een rol spelen. Hiertoe wordt de voorgeschiedenis van de verzuilde literatuur in Nederland geschetst, en wordt aangegeven hoe Willem Jan Otten daarin te plaatsen is. Geconcludeerd wordt dat Otten in institutioneel opzicht deels wel en deels niet binnen de christelijk-literaire zuil functioneert, en dat 'Specht en zoon' christelijk te interpreteren is, maar niet uitsluitend.