Samenwerkend leren: de invloed van de samenstelling van duo’s – met betrekking tot het rekenniveau – op de individuele leerresultaten

Abstract

In het basisonderwijs wordt steeds meer gebruik gemaakt van samenwerkend leren. Dat samenwerken de individuele leerresultaten kan verhogen, is gebleken uit vele onderzoeken. Echter hoe de samenstelling van de groepjes het meest optimaal is, is nog onduidelijk. In dit onderzoek ligt de focus op het rekenniveau van de leerlingen. Er wordt onderzocht wat de invloed is van de duosamenstelling, met betrekking tot het rekenniveau, op de individuele leerresultaten en de interactie. De deelnemers zijn 167 basisschoolleerlingen uit acht groepen 8 in Nederland. Er is gewerkt met een rekentaak met opgaven over een balans, die bestaat uit drie delen: een individuele pre-test, een samenwerkingsgedeelte en een individuele post-test. De interactie tijdens de samenwerkingsgesprekken is volledig gecodeerd en er zijn verschillende regressiemodellen opgesteld om te onderzoeken welke factoren invloed hebben op de individuele leerresultaten en de interactie. Het blijkt dat het rekenniveau van zowel de leerling als de partner een significante invloed heeft op zowel de interactie als de leerprestatie. Hoe hoger het niveau van beide leerlingen, hoe meer correcte uitspraken worden gedaan tijdens de interactie en hoe hoger het uiteindelijke leerresultaat. Het interactie-effect van de scores van beide leerlingen heeft geen significante invloed op de interactie noch op de prestatie.