Publieke criteria voor verantwoordelijkheid - Een evaluatie van het (Neo-) Ascriptivisme

Abstract

In dit paper zal ik de door H.L.A. Hart geïntroduceerde handelingstheorie, het

ascriptivisme, toetsen aan de meest prominente kritieken: die van P. Geach. Daarnaast zal ik de door

A. Sneddon ontwikkelde neo-ascriptivistische theorie - die een meer uitgewerkte en geëvalueerde

variant op Harts theorie is – van kritiek voorzien.

Geach problematiseert de manier waarop Hart het concept 'handeling' constitueert en laat zien

hoe dit tot uiting komt in het dagelijks taalgebruik. Harts interpretatie van handelingszinnen

als toeschrijvingen is volgens Geach onder andere inconsistent met het gebruik binnen als-dan

constructies: overduidelijk juiste redeneringen worden volgens deze lezing incorrect. Ik zal

laten zien dat Sneddon deze kritiek ten dele succesvol bestrijdt, maar dat zijn theorie – die een

contextualistische karakterisering van 'handeling' geeft – een onvolledig beeld geeft van dit concept.

Sneddons theorie geeft algemene voorwaarden om een ‘verantwoordelijk persoon’ te zijn maar laat

niet zien welke criteria gehanteerd worden voor een verantwoordlijkheidstoeschrijving voor een

bepaalde gebeurtenis.