Twee landen, twee gedachten, twee werelden

Abstract

De terugkeer van migranten is in de wereld van het wetenschappelijk onderzoek en het beleid de laatste jaren steeds belangrijker geworden. Er is een toenemende aandacht vanuit beleidsmatig oogpunt voor dit onderwerp, doordat door de toegenomen stroom van asielzoekers vanaf begin jaren zeventig, asielbeleid steeds strikter werd Een andere ontwikkeling in beleid is echter dat terugkeer van migranten en ontwikkeling hand in hand kunnen gaan. De rol van migranten in de ontwikkeling van de landen van hun herkomst wordt door het sturen van geld, groot geacht, maar wordt „braindrain‟ als een zorgpunt beschouwd. Deze braindrain door het vertrekken van hoger opgeleiden en daarmee potentiële ontwikkelingsstimulus kan echter ook worden omgevormd tot een „braingain‟. Terugkeermigratie creëert zodoende kansen voor ontwikkeling. Of een migrant zich na de vrijwillige terugkeer naar het land van origine „thuis‟ voelt, is net als het besluit van zijn vertrek afhankelijk van drie verschillende perspectieven: een economisch, cultureel en sociaal perspectief. Het doel van dit onderzoek is de kennis te vergroten op het punt van de invloed van het sociale netwerk van migranten in de beslissing om vrijwillig terug te keren naar het land van origine, de kansen die het sociale netwerk in remigratie biedt, en daarnaast een kleine vergelijking te maken tussen de bevindingen van verschillende soorten migranten groepen, namelijk uit Turkije en Suriname (de twee migrantengroepen die in 2008 nog het hoogste aantal nieuwkomers hadden in Nederland).