Duurzaam inzetbaarheidbeleid; Een beleid als een huis: de sleutel tot een waardig (slot)akkoord?
Summary
De komende jaren zal het vakgebied van HRM in het teken staan van veranderingen op de arbeidsmarkt. Vergrijzing en ontgroening spelen hier een grote rol in: de samenstelling van organisaties is aan het veranderen. Om deze ontwikkelingen binnen de organisatie het hoofd te kunnen bieden, zullen de HR-verantwoordelijken de kenmerken en wensen die in de hun organisatie aanwezige levensfasen hebben, mee moeten wegen in het personeelsbeleid. Deze invulling van HR-beleid wordt duurzaam inzetbaarheidbeleid genoemd en streeft naar een zo hoog mogelijke inzetbaarheid van alle medewerkers, in kwalitatieve en kwantitatieve zin.
Dit onderzoek richt zich op duurzaam inzetbaarheidbeleid binnen de grafimediasector in Nederland. Hierbij ligt de focus op de twee laatste levensfasen van het werkzame leven. Ten grondslag aan het onderzoek en de opbouw van de scriptie ligt de theorie van Ilmarinen, Tuomi, & Seitsamo (2005) die inzicht geeft in de opbouw van het begrip. De hoofdthema’s binnen de theorie van Ilmarinen zijn: gezondheid, competenties, werkwaarden en het werk an sich.
Om een beeld te krijgen van de bruikbare interventies die voor de grafimediasector deel uit kunnen maken van een duurzaam inzetbaarheidbeleid is allereerst een literatuurstudie gedaan aan de hand waarvan het theoretisch kader is geschetst. Hieruit is een aantal interventies naar voren gekomen dat, op grond van deze theorie, bij zou kunnen dragen aan een succesvol duurzaam inzetbaarheidbeleid binnen de grafimediasector. Om te toetsen of deze interventies ook in de praktijk bruikbaar zijn is een kwalitatief onderzoek gedaan onder experts op het gebied van duurzaam inzetbaarheidbeleid en HR-verantwoordelijken binnen de grafimediasector. Hieruit blijkt dat binnen de grafimediasector diverse voorbeelden zijn van succesvol duurzaam inzetbaarheidbeleid. Deze kenmerken zich door een grote mate van maatwerk en een organisatiespecifieke invulling.