En Terecht!

Abstract

Inleiding: Er is onderzoek gedaan naar het begrip en de beleving van de jeugdige verdachte en diens ouders tijdens de strafzitting bij de rechter. De nadruk ligt op de volgende drie gebieden: cognitief vermogen, moreel vermogen en sociaal-emotioneel vermogen. Methode: Er zijn interviews gehouden met zeventien jongens en één meisje in de leeftijd van 12 tot 18 jaar oud die allen terecht stonden voor verdenking van het plegen van een strafbaar feit in de rechtbanken te Rotterdam en Roermond. De ouder(s) van de betreffende jeugdigen zijn eveneens geïnterviewd. Tevens is er tijdens de jeugdstrafzitting geobserveerd met behulp van een gestructureerde observatielijst. Resultaten: Jeugdigen hebben vaak geen idee wat zij kunnen verwachten tijdens een strafzitting of hebben moeite dit correct onder woorden te brengen. Ze vinden het terecht dat ze op zitting moeten verschijnen maar vinden de uitspraak vaak onrechtvaardig. Echter, het is wel duidelijk waarom een straf wordt opgelegd en wat deze inhoudt. Wanneer jeugdigen door de rechter terecht gewezen worden ervaren zij morele gevoelens. Ook roept de strafzitting zenuwen op, welke na afloop van de zitting afgenomen zijn. De beleving van ouders hangt niet samen met de komst naar de strafzitting. In tegenstelling tot ouders die vinden dat de jeugdige schuldig is, ervaren ouders die vinden dat de jeugdige onschuldig is, vaak negatieve gevoelens tijdens de strafzitting. Conclusie: Lang niet alle jeugdigen kunnen de zitting voldoende begrijpen. Wel ervaren jeugdigen morele gevoelens en met name zenuwen gedurende een zitting. Ouders ervaren tijdens de jeugdstrafzitting overwegend positieve gevoelens, als rechtvaardigheid van de straf.