Solidariteit: Het politieke denken van Otto Huiswoud.

Abstract

Deze scriptie gaat over de Surinaamse activist Otto Huiswoud. De centrale vraag in dit onderzoek is: In hoeverre toont Otto Huiswoud aan dat de zwarte internationalistische beweging in de eerste helft van de twintigste eeuw diverser was dan veelal wordt voorgesteld? Dit wordt onderzocht aan de hand van zijn persoonlijke ervaringen, een uiteenzetting van de behandeling van The Negro Question door de Sovjet-Unie en de analyse van een selectie van Huiswouds teksten uit de periode 1922-1934. Hieruit blijkt dat Huiswoud al op jonge leeftijd kennis maakte met de marxistische theorie. Deze stelde hem in staat om de onderdrukking die hij meemaakte en om zich heen zag in een theoretisch kader te plaatsen. In 1928 nam de Sovjet-Unie een actievere strategie aan ter mobilisatie van de zwarte wereldbevolking voor de klassenstrijd. Dit maakte de Komintern tot een geschikt vehikel voor Huiswouds activisme. Uit zijn teksten blijkt dat voor hem racisme en kolonialisme voortvloeiden uit het kapitalisme. Hierom was communisme voor hem het enige antwoord hierop. Zijn ideologische inslag bracht hem in conflict met activisten en leden van andere bewegingen, jegens wie hij een onbuigzame houding aannam. Zijn uitspraken passen in de door de Komintern gedicteerde strategie. Er is echter slechts in beperkte mate sprake van een breuk met zijn teksten van voor zijn toetreding tot de Komintern. Huiswoud was consistent in zijn afwijzing van het kapitalisme en streefde naar een multiraciale communistische beweging. Zijn ideeën contrasteren met de dominante historiografische opvatting over de Carribean Radicals. Huiswoud bewijst dat de samenwerking tussen de communistische en antiracistische beweging op meer gestoeld was dan opportunisme en biedt een intellectueel kader dat zwarte bevrijding aan de communistische zaak verbindt.