| dc.description.abstract | Deze studie gaat over betekenissen van breedtesporters met een lichamelijke beperking aan
narratieven rondom de inspiratie van paralympische topsport, en wat hiervan de beleidsimplicaties zijn
in het sportdeelnamebeleid voor breedtesporters met een lichamelijke beperking. Er is inzicht verkregen
in de beleidsinitiatieven en keuzes omtrent de inspirerende waarde van paralympische topsport vanuit
de Topsportstrategie 2032, en welke narratieven momenteel te herkennen zijn in de inspirerende
paralympische verhalen. Bovendien is inzichtelijk gemaakt in hoeverre deze narratieven van invloed zijn
op het inspireren van breedtesporters met een lichamelijke beperking bij hun sportdeelname. Tot slot
zijn op basis hiervan praktische aanbevelingen geformuleerd voor beleids- en communicatieprofessionals in de sport. Waar de paralympische sport de laatste jaren groeit, is binnen de breedtesport nog altijd sprake van uitdagingen die ertoe leiden dat de sportdeelnamecijfers van mensen met een handicap nagenoeg gelijk zijn gebleven (Sportakkoord, 2024; Fonds Gehandicaptensport, 2024). De literatuur laat zien dat niet direct sprake is van een trickle-down effect (De Bosscher et al., 2013; Wolbring & Martin, 2018). En dat terwijl topsport vaak als inspiratiemiddel in beleid wordt genomen, zo ook in de Topsportstrategie 2032 (NOC*NSF, 2024). Bestaand onderzoek richt zich vooral op de praktische belemmeringen in de sportdeelname van mensen met een beperking, maar gaat vaak niet in op de inspirerende werking van paralympische topsport en de rol hierin van narratieven (Fonds Gehandicaptensport, 2024). Deze studie richt zich zodoende op een thematische documentanalyse van de te herkennen narratieven in de negen inspirerende paralympische verhalen op de NOC*NSF-site. Bovendien zijn semigestructureerde interviews afgenomen met 4 intern betrokkenen binnen NOC*NSF en 15 breedtesporters met een lichamelijke beperking. Aan de hand van de theoretische concepten over het trickle-down effect, de acht onderscheiden narratieven in de paralympische sport en de sociale vergelijkingstheorie van Hawkins et al. (2011) zijn de resultaten geanalyseerd. Hieruit bleek dat er momenteel nog geen gestructureerde aanpak is om de inspirerende kracht van paralympische topsport vast te leggen in beleid. NOC*NSF beredeneert de inspirerende kracht van paralympische topsport vanuit de aanjaagfunctie van topsport, maar stelt zelf vragen over of dit daadwerkelijk breedtesporters met een lichamelijke beperking inspireert (Van Bottenburg, 2003). De interviews lieten zien dat de breedtesporters uiteenlopend, maar wel overeenkomstig aankijken tegen het inspiratieaspect, samengevat in: (1) inspireren is het laten zien van doorzettingsvermogen en (mentale) veerkracht, (2) denken in mogelijkheden, (3) eerlijk zijn over de realiteit van topsport, en (4) maatschappelijke bewustwording creëren. Ook bleek dat identificatie met paralympiërs een belangrijke factor is voor inspiratie. Dit geschiedt via: (1) een gedeelde sportbeoefening, (2) gedeelde beperking, (3) gedeelde emoties/struggles en twijfels, of (4) sportniveau. Tot slot wordt aanbevolen om op korte termijn na te denken over structureler beleid om de inspirerende waarde van paralympische topsport in de toekomst optimaal te benutten. In de verhalen is het athletic narratief het meest herkenbaar, maar dit sluit niet altijd aan bij de belevingswereld van de respondenten. Een verschuiving richting het loopbaanperspectief wordt meer gewaardeerd. Narratieven kunnen hierin een sleutelrol spelen met aandacht voor herkenbare, reële en informatieve elementen. | |
