Bankfinanciering van Kunst & Cultuur : De mogelijkheden van een alternatieve financieringsvorm voor de culturele sector, in tijden van economische recessie

Abstract

De culturele sector wordt gekenmerkt door creativiteit en innovatie. Toch zijn Nederlandse culturele instellingen minder innovatief als het gaat om het aanboren van verschillende financieringsbronnen. Al decennialang is de overheid veruit de grootste cultuurfinancier. De aanstaande bezuinigingen op kunst en cultuur vormen een goede aanleiding om het te hebben over andere financieringsstructuren van de Nederlandse culturele sector. Een voorbeeld hiervan is bancaire kredietverlening. Tijdens mijn afstudeerstage heb ik onderzoek gedaan naar het kredietverleningproces bij het team Kunst & Cultuur van Triodos Bank. Triodos Bank financiert al 30 jaar kunstenaars en culturele instellingen. In dit stuk komt de groeiende praktijk van bancaire kredietverlening aan kunstenaars en culturele instellingen aan bod; een nog nauwelijks besproken onderwerp in het academisch discours. De doelstelling van het onderzoek is het inventariseren van de mogelijkheden die bancaire kredietverlening aan kunstenaars en culturele instellingen kunnen bieden in een context van slinkende gemeentebudgetten. Hierbij wordt in kaart gebracht met welke bancaire financieringsvormen er tegemoet kan worden gekomen aan de financieringsbehoefte van de culturele sector. Tevens wordt onderzocht, op basis van een survey-onderzoek, hoe de gemeentelijke politiek en bestuurders van lokale culturele instellingen over deze vorm van marktfinanciering denken. Uit de conclusie blijkt dat bancaire kredietverlening in diverse varianten kan voorzien in de financiële behoefte van kunstenaars, culturele initiatieven en –instellingen. Omdat overheidssubsidiering van kunst en cultuur de komende jaren minder vanzelfsprekend wordt, is het goed dat deze sector op zoek gaat naar andere vormen van financiering. Kredietverstrekking vanuit bank of beleggingsfonds dient door de culturele sector als serieuze optie overwogen te worden. Maar hier ligt ook een verantwoordelijkheid voor de bankenwereld: banken moeten zich nadrukkelijker profileren als speler op de culturele kapitaalmarkt en cultuurfinanciering niet blijven beschouwen als verliesfinanciering.