De effectiviteit van Hemisfeer-Specifieke Stimulatie en het Flits programma’s bij behandeling van dyslexie
Summary
Het doel van deze studie was het effect te onderzoeken van twee behandelprogramma’s van dyslexie. Veel theorieën omtrent de oorzaak van dyslexie richten zich op de neurologie, op bepaalde hersengebieden die bij dyslectische personen minder gespecialiseerd of ontwikkeld zijn dan bij niet dyslectische personen. Ook de twee gehanteerde behandelprogramma’s richten zich op de neurologie: met het stimulatie programma wordt, middels het visuele en tactiele kanaal, één van beide hemisferen gestimuleerd. Welke hemisfeer stimulatie nodig heeft wordt bepaald aan de hand van de Balanstheorie van Bakker. Bij het Flits programma verschijnen woorden gedurende 300ms in het centrale visuele veld op het scherm waarna ze verdwijnen. Dit zou betere informatie uitwisseling tussen beide hemisferen tot gevolg hebben. Hiervoor zijn 30 kinderen, tussen de 4 en 12 jaar, gedurende 14 weken behandeld met de twee programma’s. Deze kinderen hadden minimaal tien maanden onderwijsachterstand op lees- en of spellinggebied. Beide programma’s blijken een significante vooruitgang op leesgebied teweeg te brengen, waarbij het Flits programma het beste resultaat behaalt. Op spellinggebied werd geen vooruitgang waargenomen. Daarnaast is gebleken dat de spellende lezer (P-type dyslexie) de meeste vooruitgang boekt met het Flits programma en dat er voor de radende lezer (Ltype dyslexie) geen voorkeursbehandeling bestaat.