Traagheid - Intensiteit. De Slow Art van Maaike Schoorel

Abstract

De ijle schilderijen van Maaike Schoorel (Santpoort, 1973) laten zich niet snel onthullen. Ze zijn zeer subtiel geschilderd met vele zeer dunne lagen olieverf over elkaar, waarbij grote stukken 'open' zijn gelaten. Enkele details zijn zichtbaar, wat enige houvast geeft in het vaststellen wat je precies ziet. Maar de afbeelding wordt nooit scherp. De schilderijen stellen niet alleen je ogen op proef - in je ooghoek kan plots een zee tevoorschijn komen, maar ook weer verdwijnen als je je daarop concentreert - ze verlangen van ons ook het kostbaarste bezit in de moderne samenleving, namelijk: tijd. De traagheid van Schoorels kunst neemt in deze thesis de centrale plaats in. Na een analyse van traagheid in een sociaal- en kunsthistorische context van de afgelopen twee decennia, zal worden onderzocht in hoeverre deze traagheid een tendens is, wat het precies omvat en hoe het werk van Schoorel daarin te plaatsen is.