| dc.description.abstract | Kinderen krijgen hulp bij cognitieve, sociale en motorische vaardigheden van volwassenen, of ze er nu
om vragen of niet. Hulp stelt kinderen in staat zich beter te ontwikkelen, maar hulp kan ook een
bedreiging vormen voor het gevoel van competentie en autonomie van een kind. Wanneer volwassenen
hulp aanbieden, kunnen kinderen negatieve gevoelens ervaren, waarvan ze de oorzaak buiten zichzelf
zoeken, zoals in dat een taak te moeilijk is voor hen. Onderzoek van Sierksma en collega's (in
voorbereiding) is het eerste onderzoek, welke vindt dat Amerikaanse kinderen een taak als moeilijker
beoordelen, nadat zij hulp hebben ontvangen, dan kinderen die geen hulp hebben ontvangen. Huidige
studie heeft tot doel dit onderzoek te repliceren en de vraag te onderzoeken of Nederlandse kinderen van
5 tot 7 jaar een taak als moeilijker beoordelen wanneer ze hulp ontvangen. In deze studie wordt een
vormentest twee keer uitgevoerd onder 5- tot 7-jarige kinderen (N = 175), waarna de kinderen vragen
beantwoorden over de taakmoeilijkheid. Hypothese H0, die stelt dat kinderen een taak niet als moeilijker
ervaren na het ontvangen van hulp, wordt getoetst tegen hypothese H1, die stelt dat kinderen een taak
als moeilijker ervaren na het ontvangen van hulp. De resultaten ondersteunen hypothese H1 niet, wat
betekent dat er geen effect is gevonden van hulp op de verwachting dat kinderen een taak als moeilijker
ervaren. Er wordt wel een effect gevonden, waarbij kinderen vinden dat ze hulp nodig hebben, nadat ze
hulp hebben ontvangen, en daar eerder over zullen liegen, in vergelijking met kinderen die geen hulp
hebben ontvangen. Een volwassene moet daarom zorgvuldig overwegen in hoeverre de aangeboden
hulp ten goede komt aan de ontwikkeling van een kind. | |
