Een historisch beleidsperspectief van gelijke toegang tot mobiliteit voor gender, SES, leeftijd en regio

Abstract

In de huidige samenleving is gelijkheid een steeds belangrijker thema geworden. Gelijkheid binnen mobiliteit blijft binnen wetenschappelijk onderzoek en beleid onderbelicht. Niet iedereen kan gebruik maken van het Nederlandse mobiliteitssysteem, er is sprake van ongelijke toegang tot mobiliteit. Dit onderzoek creëert een historisch perspectief over de rol van beleid op gelijke toegang tot mobiliteit voor de vier groeperingen, gender, SES, leeftijd en regio. Deze groeperingen ervaren mogelijk barrières waardoor zij niet kunnen deelnemen aan het Nederlands mobiliteitssysteem. Het mobiliteitssysteem wordt vormgegeven aan de hand van beleid van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Een beleidsanalyse is uitgevoerd over alle grote nota’s omtrent mobiliteit en ruimtelijke ordening van de afgelopen vijftig jaar. Hiermee wordt vastgesteld hoeveel aandacht er geweest is over de afgelopen vijftig jaar voor verschillende groeperingen, wat de gelijke toegang tot mobiliteit bevordert. Binnen deze beleidsanalyse waren de voornaamste resultaten dat er weinig aandacht was voor verschillende groeperingen, met name gender. Om de achterliggende overwegingen beter te begrijpen zijn er ook vijftien expertinterviews gehouden. De belangrijkste conclusies waren dat in de afgelopen vijftig jaar een focus op financiële groei en het mobiliteitssysteem leidden tot dat er geen of weinig rekening is gehouden met de mensen die minder of geen gebruik kunnen maken van het mobiliteitssysteem. Hier speelt de positie van beleidsmakers ook een rol. Als beleidsaanbeveling wordt dan ook gepleit voor het verplicht stellen van een sociale beleidstoets. De integratie van sociale wetenschappen binnen het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat kan hier een waardevolle stap in betekenen. Ook moet een intensievere samenwerking met andere ministeries en decentrale overheden bevorderd worden. Tot slot zou de overheid een minimumniveau van bereikbaarheid moeten stellen, om burgers een minimumniveau van mobiliteit te garanderen.