De zoektocht naar bereidheid

Abstract

Deze scriptie is een onderzoek naar de doorwerking van het rapport Bereidheid tot verandering (1987) van de Commissie Structuur en Financiering Gezondheidszorg (commissie Dekker) en de importantie ervan in de beleidsvorming omtrent de gezondheidszorg in de periode 1987-2006. Het biedt allereerst een overzicht van de individuele commissieleden, waarna hun onderlinge verhoudingen door middel van een netwerkanalyse bloot worden gelegd. Dan volgt er een analyse van de historische aanloop naar de aanstelling van de commissie Dekker, waarna het rapport inhoudelijk geduid wordt. Hierop volgt een analyse over hoe staatssecretaris Hans Simons heeft geprobeerd zijn eigen draai te geven aan de aanbevelingen uit het rapport en hoe zijn ‘Plan Simons’ uiteindelijk sneuvelde. Tot slot wordt er gekeken naar minister Els Borst, die na Simons verantwoordelijk werd voor de stelselherziening, en hoe zij de inhoud van het rapport heeft proberen om te zetten in wetgeving. Deze scriptie toont aan dat er in de academische literatuur een verkeerd beeld heerst van de commissie Dekker. De commissie is politiek geëngageerd bevonden en moet in dat licht ook gezien worden. Het belang van Bereidheid tot verandering in de beleidsvorming omtrent de gezondheidszorg in de periode 1987-2006 wordt onderstreept.