Thuisgevoel op de Sportvereniging

Abstract

Sportverenigingen staan onder druk. Er is een verschuiving gaande van de klassieke sportvereniging naar meer individuele sporten en alternatieven op bestaande sporten. Het aantal mensen dat lid is van een sportvereniging is al sinds 2006 aan het dalen en verwacht wordt dat deze daling zich voortzet. Redenen om te stoppen bij een sportvereniging variëren van gezondheidsaspecten en praktische belemmeringen tot aan het niet thuis voelen bij een sport- en beweegaanbieder.

Beleidsmakers veronderstellen dat thuisgevoel een maakbare aangelegenheid is. Daarnaast stellen verschillende sportorganisaties als de KNVB, KNLTB en SportUtrecht dat thuisgevoel bijdraagt aan ledenbehoud, een nieuwe aanwas van leden en actieve vrijwilligers. Echter waar mensen zich thuis voelen, worden ook mensen uitgesloten. Er is al onderzoek gedaan naar waarom specifieke groepen, als LHBTI’s en mensen met een migratieachtergrond, zich niet thuis voelen bij een sportvereniging. Echter ontbrak er nog kennis over welke elementen ervoor zorgen dat men zich wel thuis voelt bij een sportvereniging en of dit wenselijk is. Het doel van dit onderzoek is om inzicht te krijgen in de betekenisgeving van leden van Nederlandse sportverenigingen met betrekking tot het ervaren thuisgevoel en of dit wenselijk is voor de sportvereniging. Het is daarbij belangrijk te achterhalen welke factoren hierbij een positieve rol vervullen om zodoende sportverenigingen te kunnen adviseren over of en hoe zij thuisgevoel op de vereniging kunnen creëren. De volgende onderzoeksvraag staat daarbij centraal:

Welke betekenis geven leden van een sportvereniging aan het ervaren thuisgevoel op de vereniging en wat zijn hiervan de beleidsimplicaties op verenigingsniveau?

Om een antwoord te kunnen geven op de onderzoeksvraag is gebruik gemaakt van een casestudy bij voetbalvereniging S.v.S.S.S. uit Udenhout. Het belangrijkste raamwerk in het onderzoek is het PPP-model of Place Attachment (Scannell & Gifford, 2009) en daarnaast is gebruik gemaakt van de theorieën rondom ‘beloningness’, homogeniteit en socialisatie. Vervolgens hebben 12 interviews met leden van S.v.S.S.S. en drie observaties bij de sportvereniging plaatsgevonden.

Uit de dataverzameling bleek dat thuisgevoel op de sportvereniging wenselijk is en dat de ons-kent-ons-cultuur, het dorpse karakter van de vereniging, veiligheid en respect, het gevoel gewaardeerd te worden en jezelf te kunnen zijn, het gevoel erbij te horen en de herinneringen die men heeft bij de fysieke plaats de belangrijkste elementen zijn om je thuis te voelen bij een sportvereniging. Een aantal van deze elementen zijn te organiseren door de sportvereniging.

Op basis van de resultaten wordt de sportvereniging aanbevolen om in te zetten op een thuisgevoel bij de leden en de bevorderende elementen te organiseren en faciliteren. Eventueel vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het reproduceren van dit onderzoek in de context van een ‘stadse’ vereniging.