Een longitudinaal onderzoek naar de relatie tussen de intrinsieke motivatie en rekenvaardigheden van basisschoolkinderen, en de moderatie door sekse

Abstract

Rekenvaardigheden van kinderen op jonge basisschoolleeftijd zijn belangrijke voorspellers voor latere rekenprestaties en schoolprestaties. Wanneer kinderen op jonge leeftijd een achterstand oplopen in de rekenvaardigheden zijn deze moeilijk in te halen. Intrinsieke motivatie blijkt een belangrijke rol te spelen in de groei van schoolprestaties. Het huidige onderzoek heeft daarom onderzocht of er sprake is van een zwak positieve relatie tussen intrinsieke motivatie en rekenvaardigheden van kinderen uit groep 4 (T1), of er sprake is van een significant matig positieve relatie tussen intrinsieke motivatie uit groep 4 (T1) en de groei van rekenvaardigheden van groep 4 (T1) naar groep 5 (T2) en of de relatie tussen intrinsieke motivatie en de groei van rekenvaardigheden wordt gemodereerd door sekse. Er namen 354 participanten van twaalf verschillende basisscholen deel in het longitudinale onderzoek in groep 4 (T1) en groep 5 (T2). Een enkelvoudige regressieanalyse vond een zwak positieve relatie tussen intrinsieke motivatie en rekenvaardigheden van kinderen uit groep 4. Daarentegen liet de hiërarchische regressieanalyse geen significante relatie zien tussen de intrinsieke motivatie en de groei van rekenvaardigheden van groep 4 naar groep 5 en een moderatie van sekse op deze relatie werd met een moderatieanalyse evenmin gevonden. Om meer inzicht te krijgen in motivatiefactoren die van invloed zijn op de (groei van) rekenvaardigheden, wordt voor verder onderzoek aanbevolen tevens vormen van extrinsieke motivatie mee te nemen.