Cognition, Intelligence and (Socio-)Ecological Correlates in Corvids

Abstract

Samenvatting voor leken Voor een lange tijd is het aangenomen dat intelligentie een eigenschap was die uniek is voor de mens. Echter, wanneer er in de natuur gekeken wordt zien we vele voorbeelden van intelligentie. Hierdoor wordt er onderzoek gedaan naar de evolutie van intelligentie bij dieren zodat we kunnen ontdekken hoe intelligentie is ontstaan. Dieren die veel onderzocht worden zijn de zeer intelligente primaten, waardoor de meest gangbare hypotheses zijn ontworpen rond primaten. Aangezien primaten ook zeer sociaal zijn wordt er gedacht dat naast omgevingsfactoren er ook sociale factoren zijn die correleren met de evolutie van intelligentie en wellicht ten grondslag liggen hieraan. De resultaten van onderzoek in primaten zijn niet altijd eenduidig wanneer ze worden toegepast op andere dieren, waardoor meer onderzoek nodig is. Recentelijk zijn vogels betrokken bij het onderzoek naar de evolutie van intelligentie, aangezien deze ook zeer intelligent kunnen zijn. Kraaiachtigen zijn een groep vogels die zowel intelligent zijn, en daardoor relevant voor het beantwoorden van de onderzoeksvraag, en sociaal, waardoor de goed te vergelijken zijn met o.a. primaten. Hiernaast hebben ze in hun evolutionaire geschiedenis deels gelijke ecologische omstandigheden meegemaakt als primaten, maar hebben ze anders opgebouwde hersenen. Door het vergelijken van de huidige omgevingsfactoren en hoe ze werken op het brein hopen we zaken te identificeren die wijzen op een drijvende factor voor de groei van het brein welke intelligentie kan ondersteunen. Uit dit onderzoek in vogels komen, net als bij primaten, tegenstrijdige antwoorden. Verschillende omgevingsfactoren en sociale factoren correleren met cognitief vergevorderd gedrag, terwijl ze in andere, vergelijkbare onderzoeken geen steun vinden. Het verkrijgen van een eenduidig antwoord wordt vermoeilijkt door het meten met verschillende standaarden wanneer het gaat om de mate van ontwikkeling van het brein. Ook worden er vaak hele onderzoeken gedaan toegespitst op één vraag in slecht één soort, waardoor er uiteenlopende methodes ontstaan die vergelijken moeilijk maken, en waarbij relevante (omgevings)factoren onvoldoende worden meegenomen. Ook kan het mogelijk zijn dat er wordt gekeken naar gedragingen die geen goede afspiegeling zijn van de onderzoeksvraag of op een manier die niet ecologisch relevant is voor het dier waardoor het, bijvoorbeeld, de opdracht niet goed kan volgen. Om verwarring tegen te gaan is het nodig om een methode te kiezen die past bij de vraag en te vergelijken is met ander onderzoek. Zo is er bijvoorbeeld veel bewijs dat bepaalde regionen van het brein van vogels specifiek zijn ontstaan voor bepaalde intelligentie relevant voor de soort, wat interessant is om specifiek te meten in plaats van alleen een klassieke aanpak die naar de grootte van het hele brein kijkt. Welke maatstaf er het best gevoerd kan worden is nog niet bekend. Wel is bekend dat het verzamelen van gedetailleerde, uitgebreide brein-morfologische, ecologische, sociale en cognitieve gegevens van vele individuen behorend tot vele soorten duidelijkheid kan opleveren. Hierbij is het aan te raden gebruik te maken van uitgebreide, soortgelijke cognitieve testen die tussen diersoorten vergeleken kunnen worden. Deze gedetailleerde gegevens kunnen met geavanceerde statistische modellen geanalyseerd worden om patronen te ontdekken op verschillende niveaus en een duidelijker antwoord te krijgen over de evolutie van intelligentie.