Destroy my Art: kunst in posthistorische tijden Een discourse analyse hoe Instagram gebruikers betekenis geven aan het kunstwerk ‘Destroy my Face’

Abstract

Deze thesis betreft een discourse analyse van de online ophef rond het kunstwerk ‘Destroy my Face’ van Erik Kessels op de Instagrampagina @not.a.playground. Deze pagina was een van de centrale punten waar voor- en tegenstanders van het werk de betekenis van ‘Destroy my Face’ bediscussieerde. Dit kunstwerk bestond uit een zestigtal portretten van samengestelde vrouwelijke gezichten als aanklacht tegen het ongezonde schoonheidsideaal en werd na slechts vijf dagen exposeren onder alle druk verwijderd. Er ontstond ophef door de vrouwonvriendelijke associaties die het werk zou oproepen door haar beeldvorming en manier van exposeren als vernietigbare vloer van een skate hal. Deze thesis tracht de manier waarop de gebruikers van de Instagrampagina @not.a.playground betekenis geven aan dit werk te achterhalen. Dit wordt vervolgens tegen het posthistorische beeld afgezet dat kunstcriticus Arthur C. Danto meende vast te stellen vanaf de tweede helft van de 20e eeuw. Volgens Danto geniet de kunstenaar ultieme vrijheid doordat kunst haar uiterste potentie van ontwikkelen behaald heeft. Ophef rond een werk als dat van Kessels suggereert anders: de materiële gestaltevorming van een werk en haar theorie zijn in een pluriforme cultuur waarin kunst als communicatief middel opgevat wordt juist van groot belang. Kunst is daarmee niet langer zomaar een object maar vormt een middel dat eenieder vrijstaat om te gebruiken, waarbij de kunstenaar de verantwoordelijkheid houdt voor wat het werk verkondigt maar de zeggenschap hierover verliest.