Ouderlijke conflicten bij echtscheiding en probleemgedrag van jongeren

Abstract

Een scheiding wordt gezien als een risicofactor voor probleemgedrag bij jongeren, maar de mate van ouderlijk conflict na scheiding is mogelijk nog een belangrijkere risicofactor. Huidig onderzoek bestudeert het verschil in internaliserend en externaliserend probleemgedrag van jongeren na scheiding door ouderlijke conflictgroepen te vergelijken. Deze ouderlijke conflictgroepen variëren van een lage conflictgroep naar een middelmatige conflictgroep tot een hoge conflictgroep. Eventuele sekseverschillen zijn hierbij ook meegenomen, omdat uit de bestaande literatuur al is gebleken dat meisjes meer internaliserend probleemgedrag vertonen en jongens meer externaliserend. Uit de resultaten is gebleken dat meisjes hoger scoren op internaliserend probleemgedrag dan jongens, in alle conflictgroepen. De verschillen tussen de conflictgroepen waren niet significant. Er zijn significante verschillen gevonden tussen conflictgroepen voor externaliserend probleemgedrag, waarbij externaliserend probleemgedrag vaker voorkwam in de hoge en gemiddelde conflictgroep dan in de lage. Deze verschillen zijn enkel gevonden bij jongens. Een implicatie voor de praktijk kan zijn dat jongens mogelijk meer baat hebben bij behandeling die zich richt op gedragsregulatie. Meisjes zouden meer baat hebben bij een behandeling die zich richt op emotieregulatie. Vervolgonderzoek kan bestaan uit longitudinaal onderzoek. Daarnaast kan vervolgonderzoek zich richten op risicofactoren en protectieve factoren.