Protagonist ‘Rory’ in Gilmore Girls en Gilmore Girls: A Year in the Life Het functioneren van een bekritiseerd personage in een narratief complexe televisieserie en haar revivalseizoen

Abstract

De serie Gilmore Girls is met haar langlopende verhaallijnen en gelaagde personages een voorbeeld van narratieve complexiteit te noemen, een concept geïntroduceerd door Jason Mittell. Het vroeger alom geliefde personage Rory Gilmore uit deze serie krijgt sinds de publicatie van de revival Gilmore Girls: A Year in the Life steeds meer kritiek van oude en nieuwe fans te verduren. Door het uitvoeren van een narratieve analyse ondervind ik hoe het personage Rory functioneert in het complexe narratief van de aflevering “Bon Voyage” uit het oorspronkelijke seizoen en de aflevering “Winter” uit het revivalseizoen. Hierbij maak ik gebruik van de WOW-methode, die Fred Wester en Natasja Verbrugge begin 21e eeuw hebben opgezet om de geconstrueerde boodschappen in televisieprogramma’s op cultureel niveau te kunnen interpreteren. De twee afleveringen zijn apart van elkaar geanalyseerd, om vervolgens de resultaten van beide narratieve analyses met elkaar te vergelijken. Zo kom ik tot de conclusie dat het personage Rory in de revivalaflevering veel van haar doelstellingen niet bereikt, geen morele normen toepast, en veel bezig is met zichzelf en haar carrière. Dit zorgt er onder andere voor dat de gezellige dorpssfeer en de luchtige gesprekken met ‘authentieke’ dorpsbewoners ontbreken in A Year in the Life. Bovendien verstoort dit de narratieve continuïteit, een van de narratieve uitdagingen die zich volgens Miles McNutt voordoen bij de productie van een revival. Wel worden in beide afleveringen dezelfde domeinen behandeld en zit de structuur van Rory’s narratief op een complexe manier in elkaar. Dit onderzoek past binnen het televisiewetenschappelijk debat over narratieve complexiteit en welke implicaties dit concept heeft binnen onze huidige televisieindustrie. Daarnaast bevestigt dit onderzoek McNutts hoofdargument over de recente revivaltrend, door dezelfde casus vanuit het narratief te analyseren. McNutt stelt dat revivalproducties op positieve wijze nieuwe narratieve en distributieve mogelijkheden in ons medialandschap introduceren. Tot slot kan de uitkomst van mijn analyse een waarschuwing bieden voor toekomstig producenten van revivalseries, om niet in de valkuilen van narratieve discontinuïteit en immorele personageontwikkeling te vallen.