Revolutionairen en terroristen. De framing in het verveiligingsproces van terugkerende Spanjestrijders en Syriëgangers in vergelijkend perspectief.

Abstract

In deze scriptie is de framing van terugkerende strijders uit de Spaanse en Syrische Burgeroorlogen vergeleken. Hierbij stond de volgende hoofdvraag centraal: Hoe kunnen de overeenkomsten en verschillen tussen de dominante frames in de verveiliging van terugkerende strijders uit de Spaanse Burgeroorlog tussen 1936 en 1939 en de verveiliging van terugkerende strijders uit de Syrische Burgeroorlog tussen 2013 en 2019 verklaard worden? Ter beantwoording hiervan zijn beide casussen in kaart gebracht aan de hand van een analytisch model voor dreigingspolitiek, waarin zowel verveiligingstheorie, als framingtheorie als agendasettingtheorie zijn opgenomen. Vervolgens heb ik gebruik gemaakt van een discoursanalyse en een historische vergelijking. Uit dit onderzoek is gebleken dat terugkerende Spanjestrijders, in tegenstelling tot terugkerende Syriëgangers, veelal niet als existentiële dreiging werden gezien. Ook was preventief beleid in de Spanjecasus en repressief beleid in de Syriëcasus, dominant. Daarnaast waren er ook overeenkomsten te herkennen tussenbeide. Zo werden beide groepen strijders veelal gereduceerd tot één ideologie, stonden het aanpakken van ronselaars en het denaturaliseren van terugkerende strijders centraal in het beleid en werden maatregelen gemotiveerd vanuit een angst dat strijders hun ideologische strijd zouden voortzetten in Nederland. Hieruit blijkt dat de verschillen tussen de casussen veelal contextuele verklaringen hebben, zoals de verhoudingen tussen de overheid en zowel de terugkerende strijders als het conflict in kwestie, evenals de zichtbaarheid van het conflict. De continuïteiten zijn echter verklaarbaar vanuit framing- en verveiligingstheorie. Zo is de ongenuanceerde terminologie overtuigend, dienen terugkerende strijders als concrete belichamingen van structurele problemen en zijn terugkerende strijders een effectief fenomeen in het vergaren van steun voor nieuw beleid. Dit onderzoek kent echter een belangrijke beperking wat betreft beschikbaar bronmateriaal, waardoor vergelijkend vervolgonderzoek naar andere casussen nodig is.