Tussen begrenzing en grenzeloosheid

Abstract

De afgelopen jaren zijn organisaties veranderd in plattere, minder hiërarchische entiteiten. Hierdoor zijn meer taken bij het middenmanagement terechtgekomen en is de rol van de middenmanager veranderd. In dit kwalitatieve onderzoek is onderzocht hoe middenmanagers hun rol en functie zien, door met een lens van professionele identiteit te kijken. Hiervoor is de Penitentiaire Inrichting Wagenaar als case gebruikt. De deelnemers van het onderzoek zijn de afdelingshoofden binnen deze inrichting, die tevens middenmanagers zijn. De hoofdvraag luidt als volgt: ‘Hoe zien afdelingshoofden hun professionele identiteit in hun functie en rol als middenmanager binnen de Penitentiaire Inrichting Wagenaar?’. Door middel van interviews en fotografie wordt duidelijk dat middenmanagers een verbindende factor zijn binnen een organisatie, die op veel verschillende niveaus betrokken zijn. Zij zijn hiërarchisch ondergeschikt aan het topmanagement en geven leiding aan een team onder hen. Zij zijn niet alleen verantwoordelijk voor beleidsdoelen, maar door veranderingen in afgelopen decennia wordt van hen ook verwacht dat zij zorg dragen voor het welzijn van hun team. Daarnaast blijkt dat zij een paradox ervaren binnen hun professionele identiteit. Aan de ene kant ervaren zij een invloed van fysieke en symbolische grenzen. Aan de andere kant ervaren zij een gevoel van en behoefte aan verbondenheid en nabijheid.