Nostalgie in Ready Player One (2018)

Abstract

De nostalgietrend in het film- en televisielandschap is al langer onderwerp ter discussie in verschillende disciplines. Binnen het debat bestaan dan ook verschillende interpretaties over nostalgie, waarin Fred Davis en Fredric Jameson kunnen worden gezien als grondleggers. Davis interpreteert nostalgie voornamelijk als gevoel, oftewel nostalgia mood. Jameson, daarentegen, interpreteert nostalgie als stijl, de nostalgia mode. In dit onderzoek worden de verschillende interpretaties in het debat uiteengezet. Dit geeft een duidelijk overzicht van nostalgie als begrip binnen verschillende disciplines. Uiteindelijk wordt met de theorieën die zijn gevormd omtrent de nostalgia mode een tekstuele analyse gedaan naar de film Ready Player One (2018). Deze film is binnen de analyses rondom nostalgia film een relevante casus, omdat het hier een film betreft die zich in een dystopische toekomst afspeelt. Uit dit onderzoek blijkt dat nostalgie door middel van stijlelementen kan worden neergezet. In deze film gebeurt dat voornamelijk door referenties naar het verleden door middel van auditieve stijlelementen, maar ook visuele stijlelementen als settings en props. Een ander bijzonder stijlelement is het gebruik van dialoogreferenties. Hoewel de stijlelementen plaatsvinden op verschillende niveaus en daarbij verschillende functies hebben, toont dit onderzoek aan dat films die zich afspelen in de toekomst ook kunnen worden beschouwd als nostalgia films.