| dc.description.abstract | In parken door heel Nederland worden sportlessen gegeven door verschillende ondernemers. Deze
ondernemers maken gratis gebruik van de openbare ruimte en verdienen hier bovendien hun geld
mee. Het aantal sportgroepen in de parken groeit (Wiggers,2017) en de druk op de openbare ruimte
in binnensteden in Nederland neem toe (Deben, 2007). Ook in Utrecht zal het steeds drukker worden
met sporters in de openbare ruimte (Gemeente Utrecht, 2017). Hierom is het belangrijk dat er wordt
gekeken hoe de activiteiten van dergelijke sportgroepen zonder overlast voor de buurt georganiseerd
kunnen worden.
In dit onderzoek wordt er een case-study uitgevoerd voor het Griftpark in Utrecht. De onderzoeker
heeft zelf ondervonden dat het hier erg druk is met sportgroepen en werkt zelf ook als trainer in dit
park. De doelstelling van deze scriptie is om te kijken hoe aan de hand van de inzichten uit een
stakeholderanalyse het gebruik van het Griftpark als publieke ruimte door sportgroepen georganiseerd
kan worden, en welke rol (zelf)regulering hierbij kan spelen. Het doel is om te zorgen dat kinderen
kunnen blijven spelen, recreanten kunnen wandelen en barbecueën en sportgroepen kunnen blijven
sporten, zonder overlast voor de buurt. Kortom: Hoe iedereen plezier van het park kan hebben. De
hoofdvraag die hierbij gesteld wordt is: Hoe kan het gebruik van het Griftpark als publieke ruimte door
sportgroepen, als The Bootcampclub, worden georganiseerd en welke rol speelt (zelf)regulering
volgens verschillende stakeholders daarbij?
Om dit te onderzoeken is er een combinatie gemaakt van literatuuronderzoek en empirisch onderzoek.
De interviews zijn half-gestructureerd. In totaal zijn er negen stakeholders van de sportgroepen in het
Griftpark geïnterviewd. Uit het literatuuronderzoek blijkt dat er grofweg twee vormen van regulering
zijn: regulering zonder te veel sturing van de overheid (zelfregulering) en regulering met sturing van
de overheid (conventionele regulering). Soms kan de overheid een handje helpen bij zelfregulering,
door meta-regulering (Coglianese & Mendelson, 2010). Hierbij heeft de overheid toezicht op
zelfregulerende regelingen Op het moment is er geen regulering in de openbare ruimte, mits er een
dreigende verstoring is van de openbare ruimte (Rijksinstituut voor volksgezondheid en milieu,z.d.).
Als er gekeken wordt naar de stakeholders in dit onderzoek, worden er vier aangewezen: Recreanten
in het Griftpark, sportgroepen in het Griftpark, omwonenden van het Griftpark en de gemeente
Utrecht. Om te kijken wie er de meeste invloed heeft op de regulering in het Griftpark is er een rainbow
diagram gebruikt (Chevalier & Buckles, 2008), deze is uitgewerkt in tabel 3.2.2.1. Hieruit kan
geconcludeerd worden dat de Gemeente Utrecht de meeste invloed kan uitoefenen en de
sportgroepen en omwonenden het meeste beïnvloed zullen worden door regulering. De
stakeholdergroepen dragen verschillende oplossingen voor het probleem aan. Sommige willen dat er
regels of vergunningen komen. Toch is de meerderheid van de respondenten enthousiast over
zelfregulering, zolang alle sportgroepen hieraan meewerken. Om te zorgen dat de sportgroepen
kunnen blijven bestaan in het Griftpark is het van belang dat alle sportgroepen meewerken aan de
zelfregulering. Mochten zij dit niet doen, dan kan er meta-regulering worden toegepast door de
gemeente. | |
