De discursieve constructie van NPO Plus en de NPO
Summary
Het televisielandschap is in de afgelopen jaren sterk veranderd. Steeds meer wordt content online gekeken en aangeboden. Ook publieke omroepen bieden hun programmering steeds vaker aan op online platforms. Ook de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) toont haar content online op hun eigen platforms. In 2017 lanceerde de NPO het platform NPO Plus. Op dit platform kan de kijker tegen een maandelijkse betaling van €2,95 onbeperkt content van de NPO in HD kijken. Op deze abonnementstructuur kwam veel kritiek. Velen vonden dat dit verdienmodel te commercieel was en niet zou passen bij de taak van de publieke omroep. Door deze kritieken wordt betekenis gegeven aan de abonnementstructuur achter het platform. In dit bachelor eindwerkstuk zal ik analyseren hoe door het krantendiscours over NPO Plus deze betekenis aan dit verdienmodel wordt gegeven. Op basis van dertien krantenartikelen heb ik onderzocht op welke manier dit krantendiscours over NPO Plus betekenis geeft aan de abonnementsstructuur achter het platform en daarmee aan de publieke omroep zelf. In deze krantenartikelen heb ik vier centrale thema’s ontdekt die bijdragen aan de betekenisgeving aan dit verdienmodel. Het eerste thema dat betekenis geeft is het stellen dat het publiek door de abonnementstructuur meer moet betalen voor content van de NPO. Aangezien de NPO van belastinggeld wordt gefinancierd is betalen voor een abonnement volgens het discours overbodig. Het tweede thema is het benadrukken van de gevaren van het verdienmodel achter NPO Plus. Deze gevaren voor zowel het publiek als het medialandschap leveren kritiek op het platform. Het derde thema nuanceert deze kritiek, door voordelen van het platform te benoemen en de dilemma’s waar de NPO mee worstelt te benadrukken. Het vierde thema is kritiek op de NPO als organisatie. Hieruit komen bestaande ideeën over de functie van de NPO naar voren. Het nieuwe verdienmodel stuit namelijk op kritiek, aangezien het volgens de auteurs van de artikelen de NPO maatschappelijke content dient te maken voor een breed publiek. Om deze reden zijn ze het er niet mee eens dat de NPO gebruikt maakt van zo een commercieel model, omdat door deze betaalmuur een groot deel van de kijkers, die al betaald hebben via belastingen, de toegang tot de content wordt ontzegd.