Romeinse tolerantie. Romeinse omgang met monotheïsme in de vroege keizertijd

Abstract

In dit eindwerkstuk wordt de Romeinse omgang met de twee monotheïstische religies in de eerste eeuw na Christus besproken. Hierbij wordt ingegaan op het fenomeen religieuze tolerantie en gebruik gemaakt van de analyse van primaire bronnen. De conclusie die uit dit onderzoek volgt is dat er sprake was van passieve religieuze tolerantie ten opzichte van christenen en joden. Er was wel sprake van vervolging op bepaalde momenten in de eerste eeuw na Christus. Uit de oorspronkelijke bronnen blijkt geen vervolging op basis van religieuze redenen, maar blijkt dat dit een gevolg is van praktische besluiten van de Romeinse machthebbers om bestuurlijke problemen aan te pakken.