| dc.description.abstract | Onderzoek naar de representatie van mannelijkheid in de media wordt vaak onderbelicht. Dit komt volgens mediawetenschapper Rebecca Feasey doordat de samenleving mannelijkheid niet erkent als sociaal construct, waarbij mannelijkheid door de culturele omgeving wordt gecreëerd in plaats van door biologie. Daarbij stelt communicatiewetenschapper Michaela Meyer dat mannelijke representaties in televisieprogramma’s meestal onderzocht worden aan de hand van afzonderlijke identiteitscategorieën. Kimberlé Crenshaw betoogt echter dat er bij representatie altijd sprake is van meerdere relevante assen van betekenis en dat ook hier naar gekeken moet worden. Zij noemt dit “intersectionaliteit”. Dit onderzoek richt zich daarom op de representatie van mannelijkheid binnen meerdere categorieën van identiteit en betekenisgeving, waarbij de categorieën gender, seksualiteit en etniciteit centraal staan. De dramaserie Station 19 dient hiervoor als case study. Deze serie gaat over een groep heroïsche brandweerlieden bij Seattle Fire Station 19, die hun leven riskeren om anderen te helpen.
Binnen dit onderzoek zijn drie mannelijke hoofdpersonages, middels een intersectionele tekstuele analyse, bestudeerd: Jack Gibson, een heteroseksuele, blanke man; Travis Montgomery, een homoseksuele, blanke man; en Dean Miller, een heteroseksuele, Afro-Amerikaanse man. Met behulp van het analysemodel van televisiewetenschapper John Fiske, wordt de manier waarop deze hoofdpersonages bovenstaande identiteitsassen representeren geanalyseerd. Hierbij wordt gekeken naar uiterlijke kenmerken, filmische kenmerken en narratieve kenmerken.
Uit dit onderzoek blijkt dat Station 19 gender vanuit een andere blik representeert in vergelijking tot eerder gedaan onderzoek. Station 19 verwerpt onder andere de dominante positie van mannelijkheid binnen de samenleving door de mannelijke hoofdpersonages af en toe op een secundaire plek te zetten. Daarbij representeren ze kenmerken van interpersonal roles en empathisch gedrag waarvan eerder onderzoek beweert dat deze voornamelijk geassocieerd worden met vrouwen.
Op het gebied van seksualiteit zijn er echter bevestigende en verwerpende constructies zichtbaar. Enerzijds bevestigt de serie de dominante positie van heteroseksualiteit door alleen heteroseksueel gedrag te vertonen. Homoseksualiteit wordt daarentegen alleen via dialogen gerepresenteerd en niet zozeer in handelingen. Anderzijds wordt dit verworpen doordat Dean geen seksueel gedrag afbeeldt terwijl hij ook een heteroseksuele man representeert. Tevens spreekt de serie eerder onderzoek naar seksualiteit tegen op het gebied van spot: Travis wordt nooit beledigd of bespot met betrekking tot zijn homoseksualiteit.
Tot slot zijn er op het gebied van etniciteit vooral bevestigende constructies zichtbaar. Jack en Travis (blank) krijgen namelijk aanzienlijk meer speeltijd dan Dean (Afro-Amerikaans). Hiermee bevestigt Station 19 eerder onderzoek naar etniciteit waarin gesteld wordt dat blanke personages vaak de hoofdrollen vervullen en maar 60% van Afro-Amerikaanse personages in dergelijke rollen worden geplaatst. Daarbij worden alleen Jack en Travis afgebeeld als helden. Volgens eerder onderzoek beschrijven media vaak helden als blanke mannen. Dit is dus ook het geval in Station 19. Dean wordt daarentegen als ‘de grappige’ neergezet. Eerder onderzoek stelt dat Afro-Amerikaanse personages vaak voorkomen in komedies en dus als grappig worden neergezet. Ook dit bevestigt de serie.
Kortom, Station 19 is vernieuwend op het gebied van gender, maar bevestigt en verwerpt nog bestaande constructies van seksualiteit en etniciteit. | |
