Een kwantitatieve studie naar de effecten van passief taalgebruik in berichtgeving over misdaad

Abstract

Onderzoek naar de effecten van actief en passief taalgebruik hebben in voorgaand onderzoek voor veel uiteenlopende resultaten geleid. Uit onderzoek blijkt dat als er in passieve zinnen wordt gesproken of geschreven over een misdaad, mensen het slachtoffer in hogere mate verantwoordelijk achten voor het misdrijf dan in actieve zinnen. Deze studie onderzoekt of deze gevonden effecten zijn te generaliseren naar minder zware delicten, aangezien vorig onderzoek gericht was op zware misdrijven zoals verkrachting en huiselijk geweld. Proefpersonen kregen een gemanipuleerde tekst over een misdrijf te lezen waarna ze een vragenlijst kregen met stellingen waarin onder andere werd gevraagd in welke mate zij het slachtoffer zelf verantwoordelijke achtten voor het misdrijf. Verwacht werd dat proefpersonen meer verantwoordelijkheid zouden toeschrijven aan het slachtoffer wanneer er gesproken werd in passieve zinnen. Dit effect werd echter niet gevonden. Ook werd er verwacht dat proefpersonen na het lezen van een tekst over een licht misdrijf in passieve zinnen minder verantwoordelijkheid zouden toeschrijven aan het slachtoffer dan proefpersonen die een tekst lazen over een zwaar misdrijf in passieve zinnen. Ook hier werd geen effect gevonden van taalgebruik. Wel werd er een effect van emotie gevonden. Proefpersonen ervoeren een hogere mate van boosheid jegens de dader bij het lezen van de teksten met een zware misdaad. Er kan gesteld worden dat dit onderzoek er niet in is geslaagd om de effecten van passief en actief taalgebruik uit vorig onderzoek te kunnen vinden en te generaliseren naar minder zware misdrijven.