Hoe spelregels samenspel aansturen in de MMORPG Yulgang

Abstract

In Massively Multiplayer Online Games (MMOG’s) spelen gebruikers op grote schaal samen in een virtuele wereld. Hoewel spelers samenspel vaak als iets vanzelfsprekends ervaren, iets dat spontaan gebeurt in de vrije bewegingsruimte die zij vanuit de regels krijgen aangeboden, wordt dit aspect sterk beïnvloed door de ontwikkelaars. Veel studies gaan in op de sociologische aspecten die er vervolgens plaatsvinden tussen spelers, maar vertellen vaak niet hoe samenspel ontstaat. Waardoor komt het dat spelers samenspelen, en gebeurt dit werkelijk zo spontaan? De term procedurele retoriek van Ian Bogost is bij uitstek geschikt om te kijken hoe de regels het gedrag van spelers beïnvloeden. Deze retorische regels zullen worden aangetoond door te analyseren waar en op welke wijze deze zich uiten in het spel Yulgang. In dit onderzoek zal ik een blik werpen op hoe samenspel vanuit de spelindustrie wordt gevormd. Game designers hebben veel invloed op de manier waarop een spel wordt gespeeld. Dit leggen zij vast in de code van het spel door middel van regels. Deze gecodeerde regels hebben betrekking tot wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn in een spel. Wanneer samenspel en sociologische aspecten tussen spelers worden onderzocht, is het daarom van belang om hier bewust van te zijn. Ik zal door middel van het MDA framework kijken hoe spelmechanismes direct in verbinding staan met de gecodeerde regels. Vanuit hier zal ik aantonen dat deze zich verder uiten op de lagen van dynamiek tussen spelers en de esthetiek van het spel. Zo wordt er aangetoond dat door middel van de retorische kracht van de gecodeerde regels ook het samenspel tussen spelers niet spontaan ontstaat maar vanuit de spelindustrie wordt beïnvloed en gecontroleerd door middel van het game design. Met dit onderzoek beweer ik dat het game design van Yulgang op retorische wijze samenspel tussen spelers aanstuurt.