Een Onopzettelijk Meesterwerk Een formalistische analyse van Tommy Wiseau’s The Room.

Abstract

Tommy Wiseau’s The Room wordt doorgaans beschreven als één van de slechtste films die ooit is gemaakt. Door de rituelen en gebruiken die rond het kijken van de film ontstonden is het werk uiteindelijk opgenomen in het cultcanon. Dit label kreeg de film echter niet alleen door het excentrieke gedrag van zijn publiek, ook bevatte het werk zelf een groot aantal eigenaardigheden. Het acteerwerk is amateuristisch en situaties in de film zijn onrealistisch. Ook lijken de film-technische aspecten als de montage, de cinematografie en de narratieve structuur af te wijken van de norm. Of dit echt zo is onderzoek ik in dit bachelor eindwerkstuk door te analyseren in hoeverre The Room zich conform gedraagt aan de conventies van de standaard Hollywoodfilm. Op deze manier kan ik een uitspraak doen over of The Room’s plaats in het cultcanon, welke doorgaans getypeerd wordt door films die zich, al dan niet bewust, afzetten tegen deze vastgestelde conventies. Wanneer blijkt dat The Room zich grotendeels conform gedraagt aan de conventies, zou The Room’s plaats in het cultcanon, of zelfs de algehele definitie van het canon, geherdefinieerd kunnen worden. Het analyseren van dit werk als filmtekst is één keer eerder gedaan, maar met het doel een uitspraak te kunnen doen over het genre van de film. Nog niet eerder is er een uitspraak gedaan over de filmtekst an sich, zonder tussenkomst van betwistbare factoren als receptie en genre. Dit gat probeer ik te vullen door in mijn onderzoek de narratieve en stijlelementen in The Room te analyseren.