De ‘gewone Italiaan’ in Corinne ou l’italie en I promessi sposi ten tijde van de Italiaanse eenwording en de vernieuwing van het Italiaanse karakter

Abstract

Deze scriptie onderzoekt de bijdrage die I promessi sposi van Alessandro Manzoni en Corinne ou l’italie van Madame de Staël hebben geleverd aan de vorming van de nationale identiteit van de ‘gewone Italiaan’. Hiermee plaatst dit onderzoek zich in de negentiende eeuw ten tijde van de Italiaanse eenwording en de stand van het Italiaanse karakter. Zowel Italië het land als het karakter van de Italianen dienden zich te ontdoen van onderdrukking en een van de middelen om dit te bewerkstelligen lag in de literatuur. Door te kijken naar verscheidene personages en thema’s uit beide romans alsmede door de visies van beide auteurs te onderzoeken is duidelijk geworden wat de bijdrage van beide werken was voor de nationale identiteit van de Italiaan. De auteurs verbeelden via de door hun verzonnen personages hoe de Italiaan zich gedraagt of zou moeten gedragen. Door ook de zienswijze van de auteurs in ogenschouw te nemen wordt duidelijk dat de bijdrage die Manzoni zijn roman heeft geleverd aan de identiteit van de Italiaanse bevolking vele malen groter is dan die van De Staël. Dit komt deels door de keuze van Manzoni om het Florentijns te gebruiken voor zijn roman en deels door de boodschap die over wordt gebracht via het werk. De Staël haar roman moet gezien worden in een grotere traditie van literaire werken over Italië en maakt duidelijk dat De Staël beïnvloed is door denkbeelden van haar voorgangers waarmee bestaande stereotypen instant gehouden werden.