Het wezen van de kunstenaar. De poëtica van Jan Greshoff in zijn literair kritische werk in de jaren dertig van de twintigste eeuw. Een analyse van de bundel Critische vlugschriften (1935).

Abstract

In deze bachelorscriptie probeer ik een compacte typering te geven van de poëtica van Jan Greshoff, voor wat betreft zijn literaire werk in de jaren dertig van de vorige eeuw. Op basis van onderzoek van Wiegel (1993) en Rymenants en Missinne (2009), zijn een aantal kenmerkende begrippen (zoals ‘menselijkheid’, ‘persoonlijkheid’, ‘bekentenis’ en ‘subjectiviteit’) te koppelen aan Greshoffs poëtica. Naar mijn idee kunnen deze begrippen onder één verzameling worden samengevoegd als het kapstokbegrip ‘het wezen van de kunstenaar’. Door middel van een analyse van de kritiekenbundel Critische vlugschriften uit 1935 wordt deze typering getoetst. Het blijkt echter dat zowel Wiegel als Rymenants en Missinne een voortreffelijk werk hebben verricht en dat op basis van de bundel Critische vlugschriften de gegevens van deze studies zelfs geverifieerd kunnen worden. Greshoff spreekt op een bijzondere manier over het wezen van de kunstenaar. Dat is zijn diepste drijfveer, de bron van waaruit zijn werk wordt geschapen en niet wordt gemaakt. Het ‘wezen’ van de kunstenaar is daarmee een nieuw begrip dat wordt toegevoegd aan de beschrijving van Greshoffs poëtica, in plaats van dat het een kapstokbegrip wordt voor die poëtica.